We kunnen het ons niet voorstellen Frans, maar toch, voor wie jou niet kent, vertel eens wat over jezelf.
Ik ben Frans Cals, 85 jaar oud, geboren en getogen op de Bouwbergstraat 26 te Brunssum.  Ik ben opgegroeid in een warm hecht gezin met twee broers en twee zussen. 

Mijn vader was al een vrijwilliger toen hij jong was als bestuurder van trommel- en fluitencorps Orpheus. Later was hij 25 jaar voorzitter van Buurtvereniging Opbouw Oeloven/Bouwberg. Ook in de Katholieke Mijnwerkers Bond was hij in het bestuur actief. Hij heeft zelfs een Lourdesreis gewonnen, omdat hij de meeste nieuwe leden had geworven. Dus de kiem van het vrijwilligerswerk was bij mij vroeg geplant.  
 

Je hebt nu veel verteld over wat je vader allemaal heeft gedaan, maar wat heb je zelf allemaal gedaan als vrijwilliger?

Mijn eerste vrijwilligerswerk was in 1964 als Zwarte Piet bij de Buurtvereniging Opbouw en dat deed ik tot 1974. Van 1978 tot 1990 was ik in het bestuur van de ouderraad Tarcicius school waarvan acht jaar voorzitter en vier jaar voorzitter van de medezeggenschapsraad (MR). Door betrokkenheid bij de buurt waar je woont en je kinderen, rol je vanzelf in vrijwilligerswerk en heb je ook invloed op zaken.

Vrijwilliger zijn is voor mij echter niet alleen in een bestuur vergaderen, maar vooral zaken aanpakken en doen, dat vind ik het leukst.

Van 1978 tot 2009 heb ik daarom gecollecteerd voor de Nederlandse Hartstichting. 
Van 1984 tot 2001 was ik ringenadministrateur bij de duivenvereniging Limburgia.  
Koelpiet, duivenpiet wie kent het lied van Carboon niet?  

Eigenlijk rol je van het een in het ander als mensen je kennen. Verenigingen kunnen nou eenmaal niet zonder vrijwilligers, want activiteiten komen niet uit de lucht vallen. Veel mensen steken de handen uit de mouwen, maar er moet ook een bestuur zijn voor de organisatie en het regelwerk, anders komt niets tot stand.

Van 1984 tot 1994 was ik Kerkmeester in de St. Joseph parochie. 15 jaar was ik wijk collectant en bracht ik kerkenblaadjes rond. En tussen 1984/1985 heb ik de kapel op de Bouwberg verplaatst en daarna onderhouden. Tot 2007 was ik betrokken bij de lichtprocessie naar deze kapel en dan moet je  vergunningen hebbes, verkeer begeleiders etc. regelen, want sommige zaken zien er simpel uit, maar je moet wel overal rekening mee houden. Die band met de kerk is ook van thuis uit ontstaan, de kerk was een belangrijk deel van het leven vroeger voor de mensen. 

Dat is al heel wat, maar zo te horen is dat nog steeds niet alles? Je bent toch nog steeds actief met het onderhouden van de kruisen?
Jazeker, vanaf 1990 tot heden bij 21 kruisen die geplaatst en onderhouden zijn en 15 kruisen zijn gerestaureerd. Van 1990 tot 2007 was ik verder secretaris van Buurtvereniging Opbouw en later ook voorzitter. 

De Heemkundevereniging heb ik mede opgericht. Nu heet deze Heemkunde Mijn Brunssum en nog steeds ben ik vrijwilliger daarin. Je moet het verleden koesteren om het heden te begrijpen en dat kan via deze vereniging. Het harde mijnwerkersbestaan, dialect, de geschiedenis van Brunssum, allemaal zaken die mij interesseren en die ik graag uitdraag zodat ook de jeugd er zijn voordeel mee kan doen.

Invloed op je eigen buurt daar begint het eigenlijk mee, want je kunt wel knoteren of tegenwoordig je ongemak uiten op Facebook, maar het is veel mooier om actief te zijn en verbeteringen aan te brengen. Niet aan de kant staan maar meedoen, dat houdt je fit, je hebt leuke contacten en ziet zaken beter worden. Dat is toch mooi?

Je bent ook de oprichter van het wijkteam Oost, toch?

Dat klopt. In 1999 heb ik met Wiel Klaasen ook het wijkteam Oost opgericht en was bestuurslid tot 2010. En daarnaast vanaf 2000 tot 2012 voorzitter van Zonnebloem Centrum Brunssum, een levende vereniging die veel doet voor eenzame en oudere medeburgers. 

Van 2002 tot 2010 nam ik deel aan het bestuur gepensioneerden van de vakbond ABVA/KABO. Na je arbeidsleven volgt pensioen en dat is eigenlijk je eigen loon dat later wordt uitbetaald dus daar moet je goed en voorzichtig mee omgaan.

Veel mensen kennen je als oud koempel. We zien jou en andere koempels tenslotte altijd met een mijnlamp bij herdenkingen.

Ja, de mijn is deel van mijn leven en in 2007 hielden we de eerste herdenking van de mijnramp van 1947. Ook was ik actief bij de oprichting van het huidig mijnmuseum aan de Prins Hendriklaan waar de koempels eindelijk de erkenning krijgen die ze verdienen.

Ik neem aan dat je nu wel klaar bent met je hele lijst vrijwilligerswerk?

Neen van je werk kom je vanzelf in pensioen terecht, maar vrijwilligerswerk kun je doen tot je einde. Zo ben ik ook vanaf 2010 tot heden voorzitter/penningmeester Parelordedragers. En sinds 2013 lid van het Alsdorf comité gemeente Brunssum en doe mee aan uitwisselingen.  Verder zing ik nog vanaf 1995 bij het RMK 1921. 

Natuurlijk ben ik nog steeds bij ander vrijwilligerswerk betrokken. Nu zijn we al flink bezig met Podcasts over de kruisen en de kapel en het nieuwe boek van Pastoor Moonen.

We lopen van Noord, Oost, Zuid en West door Brunssum en leggen de bevrijding van 1944 vast met Jeu Borger voor de Historiche Bron van Brunsham.

Hoe kom je er nu bij om  21 kruisen te plaatsen in Brunssum? Dat is toch wel een heel aparte hobby?

Dit komt voort uit mijn jeugd. Toen ik klein was gingen we vaak zondags met pap en mam wandelen over de Boschstraat. Daar stond voorbij café Eggen (aan de linden) op het pad naar het Schutterspark een wegkruis. Er werd verteld dat daar in het verleden iemand vermoord was. Nu men daar het woonwagenkamp ging aanleggen verdween het kruis. Later kwam ik het in de Heemtuin tegen. Dit is het oudste kruis in Brunssum wat gedateerd is in 1868. Het stoorde mij als Bouwberger dat het kruis verdwenen was. Nu een oud tante van mijn vrouw uit Merkelbeek me vroeg of ik iets met een kruis kon doen, hapte ik direct toe. En zei dat ik daar wel een bestemming voor had. En zodoende werd dat het eerste kruis dat ik ter vervanging van het kruis op de Boschstraat herplaatste. Later met een gesprek van onze toenmalige Burgemeester Clemens Brocken, die voorsloeg of het niet mogelijk was om op iedere invalsweg van Brunssum een te plaatsen. Nou daar heb ik gehoor aan gegeven zoals men overal in Brunssum ziet.

Wat een indrukwekkend vrijwilligers CV heb je. Je bent er overal maar druk mee. Je gezin zal wel altijd blij met je zijn geweest....

Zonder de steun van je vrouw en kinderen gaat dit niet, die moeten achter je staan, want je bent veel van huis en ik mag dankbaar zijn dat ik die steun altijd kreeg.

Dank voor dit interview Frans en wij willen namens Lijst Brunssum Lokaal je veel respect tonen en heel hartelijk danken voor al je inzet voor de Brunssumse gemeenschap!

Bennie jij bent inwoner van FoKus wonen Brunssum, wat is dat?

Dat betekent dat ik een inwoner van Brunssum ben met een zware beperking, maar toch compleet zelfstandig kan wonen. Maar voor ik verder ga praten wil ik eerst even vertellen wat “Fokuswonen” is:

Fokuswonen is bedoeld voor jong gehandicapte mensen die zelfstandig willen wonen in de maatschappij. Fokuswonen in Brunssum bestaat uit 15 aparte woningen die volledig zijn aanpast voor mensen in een rolstoel en waar 24 uur per dag zorg op afroep wordt verleend. 

Dit betekent eigenlijk dat mensen die normaal genoodzaakt zijn om in een verpleegtehuis te moeten wonen, nu de kans krijgen om in een gewone straat in je eigen wijk te gaan wonen.

Je woont dan in een riant aangepast appartement met keukenblok en 2 of 3 slaapkamers waar je eventueel ook kan samenwonen met een partner of met een hond of kat.

Woon je er prettig en hoe lang al?

Ik woon er al 20 jaar heel prettig omdat ik niet in een verpleegtehuis hoef te wonen waar ik gebonden ben aan regels die mijn leven bepalen.

Hier in Fokus heb ik zelf de regie en kan zelf bepalen hoe laat en wanneer ik verzorgd wil worden.

En toen kwam in 2023 plots een vreemde brief over verkoop, hoe zat dat?

Ik kreeg op een dag een brief in mijn brievenbus van woningvereniging Vincio, waarin stond dat ik de woning kon kopen waarin ik nu gehuurd zit. Ik schrok daar enorm van. Immers, als deze woningen verkocht kunnen worden, dan kunnen ze niet meer verhuurd worden aan mensen die gehandicapt zijn en verzorging nodig hebben.

Dan zou het einde van Fokuswonen betekenen.

 
Je schrok maar kwam gelijk in actie, waarom?

Ik dacht, als deze woningen verkocht gaan worden dan kan ik met nog 15 andere bewoners vertrekken naar een verpleegtehuis waar we te maken krijgen met allerlei verpleegtehuisregels. Enkele voorbeelden hiervan zijn dat je je dan moet houden aan bezoektijden, etenstijden en slaaptijden en dat is niet enige, je verlies ook nog eens je vrijheid en je privéleven wat in mijn ogen het belangrijkste is in je leven.

Ik dacht bij mezelf dit moet ik zien te voorkomen, want ik wil niet in een verpleegtehuiskamertje wonen waar ieder vreemd mens zomaar naar binnen kan lopen. Nee, Ik moet vechten voor mijn zelfstandig leven om een rampscenario te voorkomen.

Ik heb toen contact opgenomen met Servie L’Espoir, omdat hij de enige was waarvan ik wist dat hij mij zou gaan helpen. Hij gaat dit gevecht met mij aan.

En dat was succesvol?

Ja, ik had succes omdat ik Servie met zijn partij Lokaal Brunssum had ingeschakeld en we samen in actie kwamen. Servie is toen direct naar mij toe gekomen en wij zijn samen gaan bellen en gaan schrijven naar alle instanties die deze verkoop zouden kunnen tegenhouden. Na een paar weken heen en weer bellen en schrijven kregen we uiteindelijk van  de 

“Huurders belangen Vincio wonen” te horen dat de verkoop van de Fokus-woningen niet meer doorging. Ik wil hierbij dan ook mijn grote dank uitspreken aan alle instanties die hieraan hebben meegeholpen en in het bijzonder Dhr Ludy Derey Voorzitter van  “Huurders belangen Vincio wonen” die echt alles op alles heeft gezet om de verkoop tegen te gaan.

Inmiddels weet Brunssum dus dat Fokus de moeite waard is. Maar stel jij had niet gereageerd?

Dan werden de Fokus-woningen met en met verkocht totdat er te weinig gehandicapte mensen overblijven om nog verzorgd te worden door het verzorgende Team van “Stichting Fokuswonen”. Dat zou betekenen dat alle verzorgende personeelsleden hun baan in Brunssum zouden kwijt raken. En dat de overige gehandicapte bewoners naar een woonvorm of verzorgtehuis zouden moeten verhuizen.

Dat zou het einde zijn van “Fokus-wonen” Brunssum.

Heb je tips voor mensen in een situatie zoals bij jou?

De enige tip die ik heb voor mensen die afhankelijk zijn van zorg dat is:

zorg of vecht dat je altijd de regie over jezelf kan behouden en zorg dat je in een goede leefomgeving woont.

Als je zorg goed is en je hoeft daar niet elke dag voor te vechten om dat goed geregeld te krijgen, dan blijft het gewone leven over om normaal verder te leven.

Heb je een oproep aan de politiek?

Voor wat de gezondheidzorg betreft kan ik maar een ding zeggen en dat is:

Schaf de privatisering van de gezondheidzorg zo snel mogelijk af zodat een chirurg of een dokter een prima maandloon krijgt en niet meer per consult betaald krijgt wat drie keer zoveel geld en tijd kost. 

En laat mensen in de zorg werken die niet persé zwaar gediplomeerd moeten zijn om iemand gewoon te verzorgen….maak het laagdrempelig, dat scheelt heel veel geld en je krijgt weer meer handen aan bed. Mantelzorgers zijn daar een prima voorbeeld van, die zijn ook niet gediplomeerd maar kunnen prima verzorgen.

Het laatste wat ik wil nog wil zeggen tegen de politiek is: 

Het zou mooi zijn als de ouderen weer de keuze kunnen krijgen om in een bejaardenhuis te kunnen wonen.

Momenteel zitten heel veel ouderen te verpieteren in hun eigen woning. 
Ze voelen zich vaak eenzaam omdat ze ouder worden en steeds meer mensen om zich heen verliezen. Het zou mooi zijn als de ouderen de keuze kan krijgen om wat veiliger en kleiner te wonen. 

Zodat ze niet meer verplicht in hun eigen huis moeten blijven zitten en tot in den treuren moeten wachten dat de thuiszorg eens voorbijkomt om bijvoorbeeld te kunnen plassen of om aangekleed te worden. Hulpbehoevende ouderen moeten nu verplicht in hun eigen huis wonen waar zij zich strikt aan verzorgtijden tijden moeten houden wanneer ze verzorgd kunnen worden, ze zitten de hele dag vast aan een verzorgrooster. In een bejaardenhuis is altijd hulp aanwezig die hulp kan bieden wanneer dat nodig is. Thuis in hun eigen woning leven ze ook vaak in angst omdat ze bang zijn om te vallen en er niemand is om hen kan oprapen. In een bejaard centrum zijn altijd mensen die direct kunnen helpen op het moment dat iemand valt of ziek is, een bejaardenhuis biedt veiligheid meer bewegingsvrijheid en voorkomt vereenzaamheid.

Servie interviewen is voor menig interviewer een genot. Hij is open, duidelijk en neemt geen blad voor de mond. Stiltes vallen er niet en het is geen voorbedacht, ingestudeerd verhaal. Je zou bijna vergeten dat Servie al meer dan dertig jaar politicus is. 

Servie wat is er aan de hand in Brunssum, de Limburger raakt niet uitgeschreven over Gerd Leers, Jo Palmen en jou?

Kijk vooral eerst eens wat de Limburger niet schrijft en dan weet je waar de wind vandaan komt.
 
Wat schrijft men dan niet?

Dat de landelijke partijen van onze raad in 2016 en 2017 bij de provincie pleitten voor een herindeling van Brunssum bij Heerlen en dat ze hun wethouders Offermans (PvdA), Joosten (VVD), en Heinen (CDA) terugtrokken uit protest tegen het besluit van de gemeenteraad om de zaken rondom de herindeling zelf aan te pakken. 

Daarbij liepen deze partijen bij het benoemen van waarnemend burgemeester Gerd Leers in het provinciehuis naar de pers en vroegen landelijk ingrijpen, omdat Jo Palmen tijdelijk wethouder werd, omdat deze zogenaamd niet integer zou zijn.

De kwestie over een lapje grond werd gebruikt om Brunssum als gemeente zwart te maken. Later bleek (zoals ik toen al stelde) dat Palmen de grond volledig rechtmatig in bezit had en alle stukken daarover waren bekend.

De landelijke partijen lieten Brunssum in mijn optiek stikken, ze wilden een groot-Heerlen en ja de Limburger had daar ook een zeer actieve rol in.

Meerdere keren schreef de hoofdredactie een stuk waarin de herindeling als logisch en goed werd omgeschreven.

Dus je vindt de Limburger als krant partijdig?

Ja, de Limburger misbruikt in mijn ogen vaker haar positie.  Ze is het enig dagblad in onze provincie en beschuldigt vaker mensen en als iets niet waar blijkt te zijn zie je achteraf in een heel kleine tekst dat het anders is.

Onlangs werd de Limburger op haar vingers getikt door de Raad van Journalistiek omdat men enkel roddels schreef over de gemeentesecretaris en dat was voor mij een vorm van karaktermoord.

Anonieme roddelaars laat je leugens verkondigen,  zonder hoor en wederhoor! 
 Schandalig! Daarom is het niet vreemd dat de pers steeds vaker gewantrouwd wordt. Burgers zijn niet helemaal op hun achterhoofd gevallen. 

De krant is niet onafhankelijk en belicht een zaak vaak eenzijdig.

De negatieve aandacht over Brunssum begon een aantal weken geleden met Gerd Leers, die zou niet integer zijn? 

Leers bracht rust in de tent na de verkiezingen in 2018 waarbij de lokale partijen wonnen.

Het was bestuurlijk een rommeltje bij aanvang van de periode. Er was te weinig geld in de gemeentelijke kas en uiteraard waren er ook ambtenaren die in het hele verhaal over de herindeling een standpunt hadden ingenomen tegen onze wens in voor een zelfstandig Brunssum.

Leers heeft orde op zaken gesteld, partijen gingen weer voorzichtig met elkaar in gesprek en hij gebruikte zijn relaties ten dienste van Brunssum.

Laat ik de kerk in de Langeberg noemen, wat in het artikel vorige maand ter sprake kwam.
 Wat is er mis mee als je een ontwikkelaar weet die daar iets moois van kan maken waarbij

de wijk, het kerkbestuur en de gemeente tevreden zijn? Als je dat onbetaald doet is er niks aan de hand en handel je in het voordeel van de gemeente.

Dat geldt ook voor de Rumpenerstraat. Gerd Leers kent veel mensen en als die niet gedwarsboomd waren stond Brunssum er nu veel beter voor.

De Limburger voert een negatieve campagne tegen Leers en daar zitten altijd politieke zaken achter vermoed ik.
 
 

Nog duidelijker is bijvoorbeeld de aankoop van de panden in de Kerkstraat. Een stuk of vijf panden voor iets meer dan acht ton. Dat was geen soloactie van Leers zoals het naar buiten werd gebracht, maar een goed doordacht plan van het college om speculanten buiten spel te zetten. 
 Zonder deze panden was er geen enkel centrumplan mogelijk en de VVD en PvdA dachten iets negatiefs te vinden, maar slaagden daarin niet.

De panden waren het geld waard en alles in deze is gewoon besproken in het college en met ambtenaren. Die bewijzen liggen er, maar als de krant in deze ophef maakt, denken veel burgers toch weer: waar rook is, is vuur. Helaas gaan journalisten zo te werk. Ze laten zich echt voor het karretje spannen.

Veel zaken worden aan elkaar geregen en een hoogleraar van veraf heeft wel een mening vanachter een bureau, maar de vraag die gesteld is aan deze meneer, wordt niet gepubliceerd.

Jij en Palmen zouden voor angst zorgen onder ambtenaren.

Allemaal onzin, Brunssum is een arbeidersstad en houdt van duidelijke en begrijpbare taal, dus wat goed is, is goed en wat fout is moet je ook benoemen. Duidelijk zijn is geen angst aanjagen.

We hebben in de raadsperiode 2018-2022 zoveel goeds gedaan, maar daar lees je vrijwel niets van terug in de media.  Dat verzwijgt de Limburger, want men wil niks positiefs schrijven maar ik noem toch even:

-          We hebben bewezen een zelfstandige stad te kunnen zijn en blijven

-          We hebben de minima regelingen verbeterd en deur aan deur bekend gemaakt

-          Het middelbaar onderwijs werd gered

-          De vliegenoverlast is gestopt

-          De bieb is gesaneerd

-          Wijkgericht werken werd ingevoerd

-          Het openlucht theater heeft een overkapping

-          In de coronaperiode hebben we een miljoen vrij gemaakt voor noodgevallen

-          De lasten werden beperkt

-          De basis voor een nieuw skatepark is gelegd

-          Het ondeugdelijke oude centrumplan dat voorzag in 70 nieuwe winkels is afgewikkeld

-          Door de aankoop van de zogeheten van Eeghem panden is er een centrumplan
            mogelijk dat van deze tijd is.

-          De gemeente financiën werden gesaneerd en kregen een TIEN in de beoordeling

Dus er is veel bereikt door de lokale partijen in deze periode en ja er zijn ook dossiers geweest die grote tegenstellingen veroorzaakten, maar dat is in elk college in de regio het geval.

Politiek betekent nu eenmaal keuzes maken en die kun je verschillend beoordelen en waarderen.

Maar de Limburger heeft het over advocaten en gedonder?

Ik heb het gelezen en weer betrekt men Leers erbij terwijl die al geen burgemeester meer was, toen het ging over de kwestie gemeentesecretaris.

De schorsing van deze man was een politieke splijtzwam,  want hij is ten onrechte vals beschuldigd en geschorst in mijn ogen  en daar speelde de krant een belangrijke negatieve rol bij. Daar is men dus ook voor op de vingers getikt, maar het kwaad was allang geschied.
 

Over de organisatie kan ik kort zijn. Ambtenaren zijn gewoon medewerkers die ten dienste moeten staan van de gemeenschap en dat zijn onze inwoners. Dus de wijk in, de straat op, zien wat daar gebeurt dat is uitgangspunt voor een raadslid, wethouder en ambtenaar.

Daar heb je geen drie (!) directeuren, acht (!!!) managers en twaalf (!!!!) coördinatoren voor nodig is mijn mening. Dus ik geef aan dat de ambtelijke top best ingekrompen kan worden. Als je dat zegt en wil realiseren knalt het natuurlijk bij sommigen die dat persoonlijk aan gaat, maar dat kan geen reden zijn om dit onderwerp niet aan te kaarten of beter nog aan te pakken.

Gemeentes krijgen steeds meer taken van het rijk en te weinig geld voor bijvoorbeeld jeugdzorg, dan moet je dus zorgen dat je je ambtenaren goed betaalt en dat kan niet als je een veel te zware top hebt.

En ja daar is menig discussie over gevoerd en soms fel, maar dat doet dus niets af aan al die resultaten die behaald zijn waarvan ik zojuist een klein deel heb opgesomd.

Jo Palmen wordt als sinds mensenheugenis negatief neergezet en jij sinds kort ook. Waarom doen andere politici dat toch en waarom neemt de pers dat zomaar over? 

Als je in de gemeenteraad landelijke partijen aanspreekt op het landelijk beleid, noemen ze zich ineens ‘plaatselijke afdelingen van een landelijke partij’ , want ze weten dat de herindeling door de inwoners niet gepruimd wordt.

Dat maakte ook dat ik niet verder kon bij het PAK na de verkiezingen terwijl ik nota bene lijsttrekker was en veel stemmen haalde. Je kunt niet samenwerken met mensen die eerst zeggen: Brunssum kan niet meer zelfstandig bestaan en dan als ze wethouder worden roepen hoe goed de stad is.

Hypocriet heet dat. De mensen hebben gestemd en elke stem is een vertrouwenskwestie en als je iets belooft moet je dat ook waarmaken anders ben je een leugenaar en de bevolking heeft dat idee toch al van politiek en overheid. Als ik had gewild en geen principes had was ik nu namens het PAK nog wethouder geweest. Mij gaat het echter, in tegenstelling tot sommige collega’s in Brunssum, niet om wethouder te zijn, het gaat mij om de nood van de  inwoners en om mijn principes. 

Vergeet niet dat de helft van de mensen nog maar gaat stemmen.

Wij hadden als PAK beloofd: doorgaan met de lokale partijen dus een lokaal bestuur en dan ga je niet achter de VVD en PvdA aanlopen enkel om een wethouder te mogen leveren. 
 

Die partijen hebben in het verleden genoeg kapot gemaakt en zij waren voor een groot Heerlen.

Tja en dat is het verhaal dat Palmen en ik weten en ook herhalen. 
 En wat doe je dan als politiek tegenstander? Je gaat dan die kritische mensen in een slecht daglicht stellen, waardoor je de aandacht afleidt van de echte problemen in onze gemeente zoals de armoede, de woningnood en de wachtlijsten voor WMO of jeugd bijvoorbeeld.

Alleen men vergeet wel dat er gestemd is en op wie.

Zelfs mensen die amper stemmen hadden en (alle) zetel(s) verloren, krijgen een platform van de Limburger.

In Duitsland heeft men het al over lugenpresse (leugen pers) ik begrijp nu waar dat vandaan komt.

Ik hoorde net tussen neus en lippen door ook de term BTW affaire vallen. Dat heeft ook voor heel wat tweespalt gezorgd in de gemeenteraad. Vertel daar eens wat meer over. 

Dankzij een inspreekster tijdens de evaluatie van “Kerst vier je samen” kwamen we erachter dat er via de gemeente BTW was afgetrokken voor dit feest dat georganiseerd werd door een private stichting,

Dus achter de rug om van het college hadden bepaalde ambtenaren besloten dat de stichting voordeel kreeg door de rekeningen via de gemeente te laten lopen zodat je vrijgesteld bent van BTW- afdracht. Dat kan en mag als de gemeente zelf iets organiseert. Niet voor externe partijen zoals verenigingen, wijkteams en dergelijke, dat weet iedere boekhouder.

Het was helemaal verdacht dat dit gebeurd was op verzoek van een bestuurslid van de stichting Feest der verwondering: VVD0raadslid Frank Joosten. 

Als college wisten we dus een tijd van niets, maar je bent wel verantwoordelijk als het erop aan komt.

Dat betekende dat Math Houben (wethouder financiën) en ik ons ook tot de belastingdienst hebben gewend met de vraag: wat moeten we hiermee? Immers, als een burger zaken vals invult is hij de sigaar. Blijkbaar geldt een andere beoordeling voor overheden, want met een terugbetaling van 6500 euro was voor de belastingdienst de zaak gedaan, maar dat is dus wel gemeenschapsgeld!

Aangezien er niet integer gehandeld was, heb ik ook een melding gedaan bij de 

integriteitscommissie van de gemeente, omdat ik van mening was dat de burgemeester daarmee veel te lang treuzelde. In februari 2022 kwam er een rapport uit en daarin stond duidelijk dat het handelen niet integer was van het betreffende VVD-raadslid. Echter een meerderheid in de raad vond het slechts een leerproces en feitelijk is toen mijn inziens een nieuwe coalitie gevormd tussen de Lijst Borger, de VVD en PvdA.

Ik vind dat een voorbeeld van met twee maten meten. Jongeren die een kerstboom vernielen moeten (volkomen terecht) de schade betalen, maar als een overheid of raadslid iets fout doet en tegen de wet,  dan is ineens foutje bedankt en gaan we weer over tot de orde van de dag. 
 Dat maakt dat steeds meer mensen zich afkeren van politiek en de overheid. “Die zorgen goed voor zichzelf en hanteren andere regels voor zich dan voor de burger”.
Triest maar vaak te waar. Dat de Limburger ook dat weer plaatst in een artikel met de aanval op Leers is vreemd want het speelde onder de nieuwe burgemeester. 

Tot slot, Hoe gaat het nu met de Lijst Brunssum Lokaal?

We voeren een eerlijke oppositie in begrijpelijke taal en volgen het straat-raad-straat principe.

Dus wat in de buurten en wijken leeft moet in de raad ter sprake komen, de lokale politiek moet antwoorden geven op de noden onder de inwoners.

Dat is een flinke klus als je denkt aan verduurzamen, betaalbaar wonen, veiligheid en een lopend centrumplan. 

Inwoners erbij betrekken en aan je binden is steeds weer de opgave, want wij zijn volksvertegenwoordigers en weten niet alles beter dan inwoners.

Luister, handel en laat zien wat je doet is ons handelsmerk en dat leidt tot veel ombudswerk, naast het raadswerk vragen voor en een stijgend aantal leden. Vooral gewone mannen 

en vrouwen die zien dat we echt gaan voor een zelfstandig, leefbaar en veilig Brunssum dat betaalbaar blijft en waarin problemen wordt opgelost. 

Zowel jongeren als ouderen zijn actief bij ons en dat is mooi, veel verschillende gedachten en ideeën, maar altijd weer samen in actie.
Binnenkort hopen we ons honderdste lid te verwelkomen. Voor een lokale partij een bizar aantal en een veelvoud wat we bij het PAK hadden. Dat duidt erop dat Lijst Brunssum Lokaal vertrouwen geniet vanuit de burgers. 

Daarom dat we ook actief zijn of het nu gaat om de trap in Schutterspark, de ganzen in de vijver, het gedoe met mijnwater of de geluids- en andere overlast in de Kleikoelen.

Samen met inwoners pakken we zaken op. dus van de straat naar de raad en dan weer de vertaling naar de inwoners, zo moet dat.

Politiek is belangenbehartiging en wij kiezen steeds voor de gewone mensen en niet voor de elite. Het pluche van wethouders moet niet voorop staan maar de belangen van de inwoner.